Scroll down for English

Τι κάνεις, Απόστολε;
Έχω κατάθλιψη.
Τι έγινε;
Δεν κάνει να φάω, δεν κάνει να πιω, δεν κάνει να καπνίσω, και δεν κάνει να γαμήσω. Μα εσύ ποτέ δεν έτρωγες ούτε έπινες πολύ. Κι ούτε κάπνιζες ιδιαίτερα.

Έκανα δύο πακέτα την ημέρα.
Μα δεν κατέβαζες τον καπνό.
Έτσι είναι. Αν κατέβαζα τον καπνό, θα είχα πεθάνει τώρα.
Και πόσο γαμούσες;
Όχι πολύ.
Άρα δεν έχει αλλάξει τίποτα;
Και τότε είχα κατάθλιψη, όμως.
Παραγγείλαμε φαγητό και χαζεύαμε τη θάλασσα. Ήταν χειμώνας, αλλά κάποιοι κολυμπούσαν από το ένα νησάκι στο άλλο.
Είναι φοβεροί.
Ναι, πρέπει να είναι κρύα η θάλασσα.
Αλλά κολυμπάνε πολύ γρήγορα.
Όχι και τόσο.
Θα μπορούσαν να πάνε στους Ολυμπιακούς.
Ήρθε το φαγητό μας. Ποιος θα τα φάει όλα αυτά;
Μην ανησυχείς.
Μα γιατί παρήγγειλες τόσα πολλά;
Νόστιμα είναι.
Το ξέρω ότι είναι νόστιμα.
Ξέρεις, ήμουν πάντα ο πιο νέος σε κάθε τραπέζι.
Εσύ;
Ναι, ο πιο νέος. Και τώρα, όπου και να πάω, είμαι ο πιο μεγάλος.
Έτσι γίνεται.
Είναι επειδή τρέχω με το αμάξι.
Θυμάσαι την πρώτη φορά που ήρθες στην Κωνσταντινούπολη; Καθόμουν στην γκαλερί με τη Σύλβια. «Να πάει κάποιος να πάρει τον Απόστολο!» Είχες χάσει το αεροπλάνο, το τρένο, το ταξί και το λεωφορείο. Αλλά τελικά έφτασες. Με μία μέρα καθυστέρηση. Σε βρήκα στην πλατεία Ταξίμ. Είχες πολύ καλή διάθεση. «Γιατί είσαι τόσο χαρούμενος;», είπα. «Κανείς δεν φοράει κυριλέ ρούχα», είπες. «Τι;»
Ναι, έτσι είπα. Με έκανε χαρούμενο. Όλοι φορούσαν τα ίδια ρούχα.
Οι κολυμβητές βγήκαν από τη θάλασσα. Ήταν πολύ γέροι και πολύ χοντροί – ο ένας δεν μπορούσε καλά καλά να περπατήσει και έσερνε το πόδι του στην παραλία.
Δες!
Δεν το πιστεύω.
Δεν θα κερδίσουν κανέναν αγώνα στους Ολυμπιακούς.
Όχι, αλλά πώς πάνε τα άλογά σου; Κερδίζεις;
Καλά, κερδίζω. Εγώ κερνάω το φαγητό.

Δεν το είπα γι’ αυτό.
Το ξέρω, αλλά πάντα εσύ κερνάς.
Θα σε ευχαριστώ όταν θα χέζω. Ανάμεσα σε κάθε χέσιμο, θα λέω ότι σ’ αγαπάω. Ευχαριστώ.
Ουυυυγκ, πλουφ Σε πλουφ αγαπάω.
Ναι, κατάλαβα.
Πάμε στο ατελιέ μου. Θα σου δείξω τους πίνακες.

Σου αρέσουν;
Πάντα μου αρέσουν οι πίνακές σου. Τι κάνει αυτός ο θλιμμένος άντρας;
Στέκεται πάνω στα σκαλιά.
Ναι, αλλά τι κάνει;
Δεν ξέρω. Νομίζω ότι άκουσε έναν θόρυβο. Μου αρέσει το μπλε μέσα στο διαμέρισμά του. Τι είναι το μπλε;
Δεν ξέρω. Μπορεί να είναι ο ουρανός.
Θες να πεις ότι δεν έχει ταβάνι το διαμέρισμά του;
Ίσως. Αλλά αλλάζουν συνέχεια.
Ποιοι;
Οι πίνακες.

Κι αυτός ο άντρας που ξύνει τον κώλο του;
Είναι ο χρόνος μηδέν.
Ο χρόνος μηδέν; Τι εννοείς;
Υπάρχουν εκατομμύρια τέτοιες στιγμές. Δεν υπάρχουν στον χρόνο. Ο χρόνος σταματάει. Έπιασες κάτι εδώ.

Ναι.
Μου αρέσει πολύ. Σοβαρά;
Ναι.

Τι συμβαίνει εδώ;
Ο άντρας κοιτάζει τη γυναίκα που χορεύει. Και η γυναίκα του ζηλεύει πολύ. Δεν είναι περίπλοκο. Όχι.
Που σημαίνει ότι είναι πολύ περίπλοκο.
Χα! φυσικά.

Σου αρέσει το Θείο Βρέφος μου;
Μοιάζει σαν μινιατούρα μεγάλου άντρα.
Υπάρχει εδώ και πολύ καιρό. Έχει γεράσει τώρα.
Κάνεις τόση πολλή πλάκα, για να μπορείς να είσαι σοβαρός.

Αυτό εδώ είναι πολύ ωραίο και πολύ στενάχωρο. Σου αρέσει;
Φυσικά. Αυτό το φιλί είναι κάπως επικό.

Γιατί όλοι αυτοί οι άντρες είναι γυμνοί;
Δεν έχουν μεγαλώσει. Είναι ακόμα μωρά.
Μωρά;
Ναι, επισκέπτονται το μνημείο της μητέρας.
Οι άντρες είναι χειρότερα απ’ ό,τι συνήθως.
Έτσι νομίζω κι εγώ.
Είναι απελπιστικοί. Πώς έφτασαν σε τέτοιο χάλι;
Δεν πειράζει.
Τι μπορούν να κάνουν οι γυναίκες;
Τίποτα.
Είναι απελπιστικό για εκείνες. Απελπιστικό και χόπλες.

Κείμενο του Luke Milne

HOPELESS

Ti kaneis Apostolei?
I’m depressed.
What’s the matter?
I’m not allowed to eat, I’m not allowed to drink, I’m not allowed to smoke, and I’m not allowed to fuck. You never used to eat or drink. And you didn’t really smoke either.

I smoked two packs a day.
But you barely inhaled.
That’s true. If I’d inhaled, I’d be dead.
And how much were you fucking?
Not much.
So nothing’s changed?
But I was depressed then as well.
We ordered some food and looked out at the sea. It was winter, but there were some swimmers going back and forth between two small islands.
They’re amazing.
Yes, it must be cold.
But they’re so fast.
They’re not that fast.
They could be in the Olympics.
Our food arrived. Who’s going to eat all this?
Don’t worry.
But why did you order so much?
It’s good.
I know it’s good.
You know I used to be the youngest one at every dinner.
You?
Yes, I was the youngest one. Now, everywhere I go, I’m the oldest.
It happens.
It’s because I’m such a fast driver.
Do you remember when you first came to Istanbul? I was sitting in the gallery with Sylvia. ‘Will someone please get Apostolos!’ You’d missed your plane, your train, your taxi and your bus. But finally you’d arrived. You were a day late. I found you on Taksim square. You were euphoric. ‘Why are you so happy?’ I said. ‘No one is wear- ing fancy clothes,’ you said. ‘What!?’
Yes, I said that. It made me happy. Everyone was wearing the same thing.
The swimmers emerged from the sea. They were very old and very fat - one could hardly walk and was dragging his leg up the beach.
Look!
I can’t believe it.
They’re not going to win any Olympic races.
No. But how are your horses? Are you winning?
Good, I’m winning. I’m buying lunch.
I didn’t mean it like that.
I know you didn’t, but you always buy.
I will thank you when I’m shitting. In between each shit, I’ll tell you I love you.
Thanks.
Uggggghhh plop I ugggh love plop you.
Yes, I get the picture.
Let’s go to my studio. I’ll show you the paintings.

Do you like them?
I always like your paintings. What is this sad man doing?
He’s standing on the steps.
Yes, but what’s he doing?
I don’t know. I think he heard a noise. What I like is the blue inside his apartment. What is the blue?
I don’t know. Maybe it’s the sky.
You mean he doesn’t have a roof in his apartment?
Could be. But they change all the time.
What do?
The paintings.

How about this man scratching his arse?
This is time zero.
Time zero? What do you mean?
There are millions of such moments. They don’t exist in time. Time stops. You captured something.

Yes.
I like it a lot. Really?
Yes.

What’s happening here?
The man is looking at the woman dancing. And his wife is jealous. It’s not complicated. No.
Meaning it’s very complicated.
Ha! Of course.

Do you like my baby Jesus?
He looks like a miniature grown man.
Well he’s been around for a long time. He’s old now. You joke around so much so you can be serious.

This one is very beautiful and very sad. You like it?
Of course. The kiss is somehow epic.

Why are all these men naked?
They haven’t grown up. They are still babies.
Babies?
Yes, they are visiting the monument to mothers.
The men are doing worse than usual.
I think so.
They’re hopeless. How did they get in such a bad state? It’s ok.
What can the women do?
Nothing.
It’s hopeless for them. Hopeless and hopeless.

Text by Luke Milne