Scroll down for English

“Η Σηράγγωση προκύπτει από αυτή τη στιγμή. Το έργο αντηχεί τον ευάλωτο χαρακτήρα της γης και της επιστήμης και της καταστροφής, αλλά και την ομορφιά που με κάποιον τρόπο ενυπάρχει, καθώς και δεδομένα”

- Leslie Thornton

Όταν συμβαίνουν εκρήξεις, είτε από δυναμίτη είτε από πυρηνική ή ατομική βόμβα, δεν βλέπει κανείς ποτέ την ίδια τη βόμβα, μόνο τις συνέπειές της, τους σχηματισμούς γύρω της, τις αναταράξεις, και - ανάλογα με τη δύναμη - διάφορα μοτίβα, συχνότητες, γραμμές και πλέγματα γίνονται ορατά.

Μπαίνοντας στη Σηράγγωση, νιώθεις σαν να βλέπεις την καταστροφής της Γης, τη στιγμή που συμβαίνει, ή αμέσως μετά. Πλάνα από εκρήξεις, δεδομένα, αναθυμιάσεις και σωματίδια παρουσιάζονται κατ’ εξακολούθηση - μια τρύπα επανεμφανίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου - τα πάντα είναι αλληλένδετα. Τα πάντα έχουν χαθεί.

Το τέλος καταγράφεται, μοντάρεται και επαναλαμβάνεται επ’ άπειρον.

Ένα τέλος, που με την πάροδο του χρόνου, το νιώθεις απειλητικό, συνεχές και ατελείωτο. Για την Thornton, η αποκάλυψη δεν σηματοδοτεί ένα αιφνίδιο, αλλά ένα αργό, συνεχές τέλος, που βιώνουμε στο παρόν.

Οι υπαρξιακές ανησυχίες για την οικολογική καταστροφή, την πυρηνική εξόντωση, την άνοδο της τεχνητής νοημοσύνης, την ικανότητα της τεχνολογίας να ξεπερνά την ανθρώπινη κλίμακα και την πλήρη καταστροφή του πλανήτη εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας, αποτελούν σταθερά στοιχεία στο έργο της καλλιτέχνιδος. Εκτός από τον προβληματισμό για το παρόν, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι σε πολλές περιπτώσεις, τα έργα της έχουν προβλέψει το μέλλον, προμηνύοντας αυτό που επρόκειτο να συμβεί. Ένας ελέφαντας που μεταλλάχθηκε σε δεδομένα, εμφανίζεται σαν ένα μαλλιαρό μαμούθ - νεκρός, αρχαίος, θαμμένος στη γη - διασκορπισμένος στη βλάστηση, τη ζωική και ορυκτή ζωή. Όλες οι αναμειγμένες μορφές ύλης εκρήγνυνται και μετατρέπονται σε σκόνη.

Οι κινούμενες εικόνες της Thornton δεν υπαγορεύουν μια θέση. Αντιθέτως, αποσταθεροποιούν συνεχώς το νόημα και

την αλήθεια. Αντιστέκονται στη γραμμικότητα και τις παραδοσιακές μορφές αφήγησης, προσφέροντας στον θεατή έναν χώρο ριζοσπαστικού ανοιχτού πνεύματος.

Η μορφή και το περιεχόμενο είναι κρίσιμα και συνεχώς ενημερώνουν το ένα το άλλο.

“Tunneling comes from this moment. The work has a resonance around the vulnerabilities of the earth and science and destruction, and the beauty implicated to it all somehow, and also data”

-Leslie Thornton

When explosions happen, whether dynamite, nuclear or atomic, one does not see the bomb, only its after-effects, the formations around them, the turbulences, and depending on the force, different patterns, frequencies, lines become visible.

Entering Tunneling feels like witnessing the moment or following the destruction of the earth. Footage of explosions, data, fumes, and particles is presented recurrently; a hole reappears throughout the piece; everything is entwined. Everything is gone.

The end is being documented, montaged and looped infinitely; an end that has been feeling imminent, ongoing and never-ending. For Thornton, the apocalypse does not signal a sudden end but a slow, ongoing process that we live through in the present.

Existential concerns about ecological catastrophe, nuclear annihilation, the rise of artificial intelligence, technology's capacity to surpass human scale, and the complete destruction of the planet due to human activity are constant threads inthe artist’spractice. Beyond reflecting on their present, it could be argued that in many cases, Thornton’s works have anticipated the future, foreseeing what was to come.

An elephant flattened to data appears, like a woolly mammoth, dead, ancient, buried in the earth; disseminated to vegetation, animal and mineral life; all forms of matter combined,slowly blow up and turn into dust.

Thornton's moving images are not about dictating a position but about continually destabilizing meaning and truth. They resist linearity and traditional narrative forms, offering a space of radicalopen-mindedness for the viewer to enter.Form and content are critical and continually inform each other.