Scroll down for English

Θέλει δυνατή φαντασία για να κάνεις ωραία ταξίδια.

Θέλει εγκλεισμό για να κατανοήσεις τον χώρο, εσωτερικότητα για να σκεφτείς το έξω.

Μεγάλωσε σε μια διχοτομημένη πόλη, σε ένα διχοτομημένο νησί για την ακρίβεια, σε φαινομενικά ειρηνικά εποχή, μεταπολεμικά, και η σταθερά της ήταν η ιδέα της άλλης πλευράς.

Όταν λέω η άλλη πλευρά, εννοώ όλη, με ό,τι εμπεριέχει και με ό,τι δεν εμπεριέχει, τουλάχιστον όχι ακόμα.

Η γλώσσα της είναι χωρική, το κύριο μέσο της είναι το κενό, σε όλο του το φάσμα, από το πιο μικρό στο μέγιστο.

Και όπως επιβεβαιώνει η ιστορία της τέχνης, οι μεγαλύτερες συνθέσεις δημιουργούνται σε μικροσκοπικές επιφάνειες.

Έχει κόψει, κόψει και κόψει. Στρίβει, κολλάει και ανοίγει, και μέσα από ένα μικρό παράθυρο αποκαλύπτεται ένας ολόκληρος νέος κόσμος σε όλη του την πληρότητα.

κτίρια πίστης και λατρείας όπου έχει φέρει το μέσα έξω, αρχαιολογικοί χώροι που τους έχει διαστρέψει, άνθρωποι σε συγκεντρώσεις, άνθρωποι μόνοι, θραύσματα ανθρώπων, ερείπια, πανοραμικές θέες, όλα από βιβλία, και βιβλία και βιβλία.

Ατελείωτες εικόνες, παράθυρα στον άλλο κόσμο, αποσπάσματα της εσωτερικότητάς της.

Το σπίτι που κουβαλάει στο μυαλό της είναι τεράστιο, βαρύ και συνεχώς μεγαλώνει·

υπάρχουν πόρτες σ’ αυτό, που δεν έχουν ανοιχτεί ποτέ, σκάλες που δεν οδηγούν πουθενά (τουλάχιστον όχι σήμερα)·

γράφει, αλλά αντί για λέξεις και σελίδες υπάρχουν εικόνες, τοίχοι, ανοίγματα και προσωπικά αντικείμενα, πίσω από τους τοίχους, μπροστά από αυτούς τους και συχνά πάνω τους.

Σχεδιάζει ευθείες γραμμές, μέσα από τις οποίες περνάει φως και χρώμα. Τα χρώματά της είναι ξεκάθαρα δικά της και σχετίζονται με έναν ξεθωριασμένο κόσμο, έναν κόσμο που φαινομενικά εξαφανίζεται, αλλά όχι.

Σχεδιάζει πιθανότητες, στροφές και ανατροπές και ο γυρισμός δεν είναι πάντα εφικτός, όπως σε ένα κατεστραμμένο μέρος, έναν δρόμο χωρίς επιστροφή.

Συγκεκριμένοι χώροι αυτού του συνεχώς αναπτυσσόμενου οικοδομήματος, οι οποίοι είναι προσβάσιμοι μόνο κατόπιν πρόσκλησης, έχουν εμφανιστεί με την πάροδο των χρόνων·

Η καλλιτέχνις έχει παρουσιάσει αμέτρητες συναρμογές, συνθέσεις (θα μπορούσε να πει κανείς χωρικά εγκλήματα), αντίγραφα ή αναμνήσεις από τα μέρη όπου μεγάλωσε, από τα μέρη όπου θα ήθελε να έχει μεγαλώσει, όπου ο χώρος, η εικόνα και τα αντικείμενα συνυπάρχουν χωρίς συμφωνία, όπως σε μια διαλυμένη οικογένεια ή σε ένα παιδικό δωμάτιο·

και για κάποιον λόγο, επέλεξε να εκθέσει το σύμπαν που περιμένει με αγωνία να επιλεγεί και να χρησιμοποιηθεί, ενώ στοιβάζεται σε ατελείωτα ράφια (στο δωμάτιό της και στη διχοτομημένη πόλη της όπου επέλεξε για να ζει)·

συναρμολογημένο για κάθε περίσταση, με βάση το ένστικτό της και την εκπληκτική συνθετική της ικανότητα για χωρικές δονήσεις.

Χτίζει τοίχους και χώρους φτιαγμένους ώστε να περνούν τα σώματα των επισκεπτών, να κάθονται τα σώματα των αντικειμένων της να τα κοιτάζουν·

πολυπληθή ιδρύματα, που έχουν μετατραπεί σε μεταφυσικές ζώνες ανακάλυψης, διαλογισμού, υφής, χρώματος και αντικειμένων από την ιστορία της τέχνης και την ιστορία της όρασης,

διάσπαρτα σε παζάρια και στο διαδίκτυο.

Αιωρούμενα στον χρόνο μέσω της σύνθεσης που σε εκείνη την περίσταση είπε «παύση» ή ίσως «στοπ». Για την ώρα.

Μερικές φορές τα αντικείμενα ή οι σελίδες επαναλαμβάνονται· αλλά είναι ποτέ τα ίδια;

Συνθέτει μέσα στο χώρο της μεταφυσικής, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει ένα σύνολο από θραύσματα. Το σύνολο δεν θα υπάρξει ποτέ και δεν πρέπει να γίνει ξανά σύνολο, ηθικά και αισθητικά· η ανακατασκευή δεν είναι απαραίτητη όταν πρέπει να φροντίσουμε το παρόν.

Τη λαμπρότητα του ερειπίου, όπου κι αν αυτό βρίσκεται, η καλλιτέχνις την αναδιαμορφώνει, την ανυψώνει, όχι από ανάγκη ιστορικής ακρίβειας (αν τα αντικείμενα μπορούν ποτέ να γίνουν αποδεικτικά στοιχεία αυτής), αλλά ως τρόπος ύπαρξης σε πολύ φορτισμένα μέρη που η πολιτική τα έχει ρημάξει και η ιστορία τα έχει κατασπαράξει.

Είναι τιμή μου που μου δόθηκε πρόσβαση στο σπίτι, που τα τελευταία είκοσι χρόνια έχει εμφανιστεί σε πολλά μουσεία, μπιενάλε και χώρους που αποφάσισαν να της προσφέρουν τους χώρους τους για μεταμόρφωση και μεταφορά σε νέες δυνατότητες ύπαρξης ως σώμα μέσα στην ιστορία και την αναρχαιολογία αυτής.

Έργα από το VOL. XXXIII έχουν παρουσιαστεί σε:

VOL. I, II & III, Malmö Konsthall, Μάλμο, 2009

VOL. VIII, dOCUMENTA (13), Κάσσελ, 2012

VOL. XVII, Casey Kaplan, Νέα Υόρκη, 2016

VOL. XXII, Aspen Art Museum, Άσπεν, 2017

VOL. XXIII, Secession, Βιέννη, 2018

VOL. XXVIII (Fall of the Giants), Neuer Berliner Kunstverein (n.b.k.), Βερολίνο, 2022

VOL. XXIX, Kunstmuseum St. Gallen, Σεντ Γκάλεν, 2023

It takes strong imagination to travel well.

It takes containment to understand space, interiority to think of the outdoors.

She grew up in a divided city, a divided island to be precise, at seemingly peaceful times, postwar, her plateau has been the idea of other side.

When I say the other side, I mean all of it, with what’s inside and with what is not in; not yet.

Her language is spatial, her main medium is the void, in all its spectrum, from xxs to macro.

And as confirmed by art history, the biggest compositions are made on tiny surfaces.

She has cut and cut and cut and twist and glue and open and through a small window a whole new world reveals in fulldom;

buildings of faith and devotion brought inside out, archaeological sites twisted, people in gatherings, people alone, fragments of people, ruins, vistas, all extracted from books, and books and books.

Endless images, windows to the other world, clippings of her interiority.

The house she carries on her head is huge, heavy and ever growing;

there exist doors never opened, staircases that lead nowhere (at least today);

maybe tomorrow and not unlike any other magical story teller, she writes;

instead of words and pages there are images, walls, openings and personal objects, behind the walls, in front of them and occasionally on top.

She draws straight lines, through which light comes through, and colour. Her colours are distinctly hers and relate to a faded world, one that seemingly vanishes but not.

She designs possibilities, turns and twists and the way back is not always feasible, like in a broken place, one way without return.

Designated areas from this ever growing edifice have appeared through the years and only by invitation;

She’s displayed an innumerable amount of constellations, arrangements (spatial crimes one can say), replicas or memories of where she grew up, of where she would like to grow up, where space, image and object sit together without an agreement, like in a broken family, or a child’s room.

and for this or for that sake, she chose to expose the cosmos that anxiously awaits to be picked and get used while stack on endless shelves (in-her-room and in-her-chosen-to-live-divided-town);

rearranged for each occasion, by instinct and her compositional terrific ability of spatial tremor.

To built walls and spaces made for the body of the guest to go through and the body of her objects to sit in and look back at us;

the highly populated institutions she transformed into metaphysical zones of discover, meditation, texture, color and objects from the history of art, and the history of vision,

dispersed into flea markets and the internet.

Semi frozen in time through composition that on that occasion she said here ‘pause’ or maybe ‘stop’. For now.

Sometimes objects or pages repeat; but are they ever the same?

The post- suffice for her language adds on to the words: war, humous, modern, internet.

One can add and keep adding words.

She is composing within the space of metaphysics, in an effort to create a whole composed of fragments. The whole will never be, and should never be whole again, ethically and aesthetically, reconstruction is not necessary when we have to take care of the present.

The gorgeousness of the ruin, wherever this stands, she reframes, she elevates, not through the need of historical accuracy [does such a thing exist after all], but through a way to exist in highly charged places where politics have ruined and history has eaten up.

I am honoured to have been granted access to the house, that for the past twenty years has appeared in many museums, biennials and venues who have decided to offer their spaces to her for transformation, and transference to new possibilities of being a body within history.

Works from VOL. XXXIII have appeared at:

VOL. I, II & III, Malmö Konsthall, Malmö, 2009

VOL. VIII, dOCUMENTA (13), Kassel, 2012

VOL. XVII, Casey Kaplan, New York, 2016

VOL. XXII, Aspen Art Museum, Aspen, 2017

VOL. XXIII, Secession, Vienna, 2018

VOL. XXVIII (Fall of the Giants), Neuer Berliner Kunstverein (n.b.k.), Berlin, 2022

VOL. XXIX, Kunstmuseum St. Gallen, St. Gallen, 2023